Θοδωρής Καρυώτης
εισήγηση στην εκδήλωση
“Εξώσεις και νέοι αγώνες για τη στέγη”
Θεσσαλονίκη,
Ιούνιος 2021
Η κατοικία στην Ελλάδα παρουσιάζει ένα παράδοξο. Ενώ το δικαίωμα στην στέγη αναγνωρίζεται εμμέσως στο Σύνταγμα (άρθρο 21.4: «4. H απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Kράτους») αλλά και από την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η κατοικία είναι διαχρονικά ένα ζήτημα που δεν εμφανίζεται στο δημόσιο διάλογο, ούτε βρίσκεται ανάμεσα στα αιτήματα των κοινωνικών κινημάτων και των πολιτικών κομμάτων. Αυτό συμβαίνει επειδή η κατοικία θεωρείται προσωπικό και οικογενειακό ζήτημα. Όχι μόνο δεν υπάρχει απαίτηση από το κράτος να παρέμβει για να εξασφαλίσει στέγη σε όλους, αλλά και η παρέμβαση του κράτους σε αυτόν τον τομέα θεωρείται ανεπιθύμητη, αφού η γενίκευση της μικροϊδιοκτησίας στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα προκαλεί δυσπιστία απέναντι στην παρέμβαση του κράτους σε ιδιοκτησιακά ζητήματα για ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού.