Μια διαφορετική οπτική για την κατανόηση της καταλανικής διαμάχης

Ο καταλανισμός ανοίγει σημαντικά ζητήματα στο ισπανικό πολιτικό σκηνικό, αλλά περιλαμβάνει μεγάλες και άλυτες αντιφάσεις. Αποφεύγοντας τις απλουστευτικές αναλύσεις περί εθνικισμού, οφείλουμε να μελετήσουμε τον καταλανισμό σε όλη την πολυπλοκότητα του, να αναγνωρίσουμε τους περιορισμούς του και να διερευνήσουμε τα πεδία αγώνα που ανοίγει.

Θοδωρής Καρυώτης

Οκτώβριος 2017

Δημοσιεύτηκε στο πολιτικό περιοδικό Βαβυλωνία

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η τοπική κυβέρνηση της Καταλονίας μόλις έχει διακηρύξει την ανεξαρτησία της, ή όπως λένε οι ίδιοι οι καταλανιστές, την «ρεπούμπλικα». Από την πλευρά της η κεντρική κυβέρνηση της Μαδρίτης έχει ενεργοποιήσει το άρθρο 155 του Συντάγματος, καταλύοντας την αυτοκυβέρνηση της περιοχής, καθαιρώντας όλους τους τοπικούς άρχοντες και αναλαμβάνοντας κεντρική διαχείριση όλων των θεσμών μέχρι τις εκλογές που προκηρύχτηκαν για τις 21 Δεκεμβρίου. Η κατάσταση δείχνει να οδηγείται στην κλιμάκωση: από τη μία, η κεντρική κυβέρνηση έχει αρχίσει ήδη να αναπτύσσει τα σώματα ασφαλείας και να χρησιμοποιεί το ποινικό σύστημα για να επιβάλει το άρθρο 155 – στους 1000 τραυματίες της 1ης Οκτωβρίου έχουν προστεθεί ήδη μια πενηντάδα δικογραφίες με εκατοντάδες κατηγορούμενους, και δύο πολίτες προφυλακισμένοι με την κατηγορία της «ενθάρρυνσης της κινητοποίησης»• από την άλλη, η καταλανική κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει στην «ίδρυση» του ανεξάρτητου κράτους, παρόλο που τυπικά δεν έχει πια καμία εξουσία και το μόνο μέσο που έχει στην διάθεση της είναι η λαϊκή κινητοποίηση.

The Right to the City in an Age of Austerity

In Greece, resistance to austerity comprises a mosaic of struggles for a right to the city, conceived as the collective self-determination of everyday life.

Theodoros Karyotis

First published in ROAR Magazine, Issue #6

When talking about Greece and “the crisis,” it is easy to fall in the trap of “Greek exceptionalism.” After all, it is through essentializing orientalist narratives that austerity and structural adjustment have been justified: the Greeks are corrupt, lazy and crisis-prone, and they should be adapted and civilized for their own good. There is a flipside to the orientalist gaze, however, which ascribes extraordinary qualities to the other: the Greeks have a surplus of collectivism, revolutionary zeal or solidarity, which makes them more likely to organize and resist.